تنم رنجور و جانم پر ز حسرت از طبیبم
رقیب آمد به بالینم دریغا از طبیبم
به بستر چون فتادم از بلایش زار و خسته
نکرد آخر نگاهی سوی ما حاذق طبیبم
به تیماری و دلجویی نیامد آن حبیبم
مگر حال پریشم را ندیدست آن طبیبم
دو چشمان خرابش مرهمی بر هرچه درد است
نصیب از نوش ِ دارویش نکردست آن طبیبم
دلم مجروح و پیکان بلا در جان ولیکن
هلاکم به که درمان گیرم از ظالم طبیبم
دگر خورشید رویش را نجوید چشم ِ تارم
که زین پس درد و درمانی نچینم زان طبیبم
پنج شنبه، یکم اسفند ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و هفت
Wednesday, February 18, 2009
بی وفا طبیب
Subscribe to:
Posts (Atom)
Posts
